Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter
loquare?

Explanetur igitur.

Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum.

Quibus ego vehementer assentior.

Si est nihil nisi corpus, summa erunt illa: valitudo, vacuitas doloris, pulchritudo, cetera.

Ne amores quidem sanctos a sapiente alienos esse arbitrantur. At modo dixeras nihil in istis rebus esse, quod interesset. Quorum sine causa fieri nihil putandum est. Vide, quaeso, rectumne sit. Praeclare hoc quidem. Quam illa ardentis amores excitaret sui! Cur tandem? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn.

Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis.